Lonen en werktijden
In veel landen wordt je als geluksvogel gezien als je werk in een fabriek vindt. En heel wat jonge meisjes verlaten hun families op het platteland om honderden kilometers verderop een baan te zoeken. Maar wanneer ze die vinden, valt de realiteit vaak tegen. Door de lage lonen zijn extreme overuren noodzakelijk om rond te komen. Fabrieksmanagers pushen arbeiders op een normale dag 10 tot 12 uur lang te werken. In het hoogseizoen of als er deadlines gehaald moeten worden, zijn de werkdagen soms wel 16 tot 18 uur, 7 dagen per week, ondanks wettelijke beperkingen. Een naaister in een Aziatische kledingfabriek werkt vaak 60 tot 90 uur per week. De tijd die zij overwerkt zou bij ons een fulltime baan kunnen zijn. Als arbeiders niet in staat zijn de extra uren te maken, worden ze uitgescholden of gechanteerd met ontslag of boetes.
Arbeiders leven nog steeds rond of onder de armoedegrens; hun koopkracht is de afgelopen jaren zelfs gedaald, omdat de kosten van basisbehoeftes zoals voedsel zijn gestegen. De Schone Kleren Campagne stelt dat arbeiders een leefbaar loon moeten verdienen: een loon dat genoeg is voor schoon water, voedsel, onderdak, kleding, onderwijs, gezondheidszorg en vervoer en daarnaast ook ruimte biedt voor een beetje vrij besteedbaar inkomen (om bijvoorbeeld te sparen). Het is een van de rechten uit de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.
Een leefbaar loon zorgt ervoor dat de basisbehoeften van de arbeiders en hun families worden vervuld, zodat ze volledig mee kunnen doen in de maatschappij en een menselijk bestaan hebben. Het houdt rekening met de kosten van levensonderhoud, sociale voorzieningen en de levensstandaard van mensen om hen heen. Ten slotte zou het gebaseerd moeten zijn op een normale werkweek, dus los van eventueel overwerk, en van toepassing zijn na eventuele inhoudingen. Er zijn twee manieren om een leefbaar inkomen vast te stellen: door berekeningen of door onderhandelingen. Bij berekeningen wordt gebruikgemaakt van vaste, algemene formules, terwijl bij onderhandelingen arbeiders – vaak verenigd in een vakbond – samen met hun managers per fabriek tot afspraken over lonen komen.