Vrouwen

Zelfs op ondernemersgebied maken vrouwen de dienst uit in de modebranche: bijna 66% is vrouw, in de totale Nederlandse detailhandel is dat 42%. Maar de vrouwen die onze fijne kleren maken, verdienen daar nog steeds veel te weinig voor.

Als een naaister in Bangladesh twaalf jaar werkt, heeft ze minder geld verdiend dan een verkoopster in een Nederlandse kledingwinkel in een maand. En om hetzelfde maandsalaris te verdienen als de filiaalmanager van die kledingwinkel, moet ze meer dan 16 jaar werken. Ook als je dat afzet tegen de relatief lagere levenskosten in Azië, is dit onacceptabel.

Elke dag werken er meer vrouwen in een sweatshop, dan dat er mensen werken in Nederland. Een naaister in een Aziatische kledingfabriek werkt vaak 60 tot 90 uur per week. De tijd die zij overwerkt zou bij ons een fulltime baan kunnen zijn.

Een Nederlander geeft per jaar gemiddeld € 725 uit aan kleding. Vrouwen het meest, en zij komen dan ook relatief vaak in een kledingzaak: 28% van de Nederlandse vrouwen gaat minimaal eens per twee weken kledingshoppen. In een onderzoek van TNS-Nipo onder ruim 600 vrouwen bleek dat de meesten van hen zich gedeeltelijk (70%) of geheel (23%) bewust zijn van het feit dat in Nederland kleding wordt verkocht die onder erbarmelijke arbeidsomstandigheden in andere landen is gemaakt.